YALNIZLIK HALLERİ

SİZİN HİKAYELERİNİZ:
YALNIZLIK HALLERİ
Yalnız kalamazsın aşıksan… İkiye bölünmüşsündür; bir parçan kendin diğer parçan sevgilin sanki. Didişirsiniz, konuşursunuz senin içinde, laf yetiştirirsiniz birbirinize, hayale dalarsınız ya da hiç konuşmaz seyre dalarsınız birbirinizi. Yalnızlığı en çok aşıkken tadarsınız…Bu tezat size aşkın armağanıdır.
Bir dert içini kemiriyorsa; acımasız geçirir dişlerini kalbine yalnızlık. Beynine çiviler çakarlar peş peşe. Elinden bi’şiy gelmez. Müziğe, kahveye, içkiye, abur cubura takılırsın. Yarım kalmış ya da hiç başlanmamış kitaplara sarılırsın. Gazetenin o günün olması gerekmez okunulası olması için. Ne okursan oku aslında hiç anlamazsın.
Mutlu gün yalnızlığı, ayaklarını aynalara götürür evdeysen. Bazıları aylak oda gezintileri yapar. Aynanın karşısında yaşlandığını farkeder aldırmazsın. Odanın ortasına yayıp eski fotoğrafları, platonik geçmiş zaman sevdalarını yeniden yaşarsın ya da af dilemeyi bir türlü beceremediğin insanları karşına alır kurmaca aflar dilersin, işin iç yüzünü anlatırsın uzun uzun; kurmaca yanıtlar verirler sana tam duymak istediğin gibi. Aradan geçen onca güne hayıflanmazsın, onları geçmişin içinden bulup şimdiye taşıdığında asla eskisi bulamayacağın aklından geçmez.

Yalnızken ışık fazlaca keser önünü. Yakındaki karanlık ürkütür fazlaca ama uzaklarda alternatif akımla yanıp sönüyor gibi görünen ışıkları insan diye bilir; yanına gelsin istersin. Aslında yanına gelmesini istediklerin tanıdık tanımadık insandır. “Bu saatte kim bu münasebetsiz” demek de geçmez aklından.
Çalan telefon su serper yalnızlığına. Telefon kapandığında seni daha da yalnızlaştıracağını da aklından geçirmezsin. Yalnızken telefonunun “yalnızlık tarifesi’nden olduğundan çok yazdığına aldırmazsın. Yalnızlık cehennem gibidir kısaca…Geçici bir serinliğe hayır demezsin.
Saat tik takları daha seslidir yalnızken. Komşular daha yüksek sesle konuşur, yoldan geçen arabaların egzoz sesleri homurtusunu artırır.
Mutfaktaki bulaşık yalnızlara özel olduğundan çok görünür. Üretimin artmıştır. Kaygı, korku, yazılan yazı, okunan yazı, kitap kurdunun devinim sayısı…hepsi artar. Hatta bir hayat kadınını “o iş” için değil sevda ve sohbet için istersin, o yolun yolcusuysan.
Yalnızlık sevgini ve canlıya merhametini artırır ince ince düşünürsen. Kalabalık cesaret verir yalnızlık korkak bir şefkat. Duvarda gezinen böcekten ürkmezsin.
Yalnızlığın dişisi süslenir, güzel kokular sürer. kişisel bakım yapar bedenine. Ama bildiğim erkeklerin yalnızlığında tuvalete sıkça gidilir, olduğundan fazla orda kalınır. Kısa tırnakların birden kesilebilecek kadar uzayıvermiştir. Saçlarının dağınıklığı önemsizdir ya da olması gerektiğinden çok zamanı saçlarını düzeltmek için harcarsın. Kendini dinler ve olmayan ağrılarını çekmeye başlarsın. Yalnızlık göz kapaklarına yapışır çeker onları uykuya.
Özel bir gün, yalnızlığını katlar bine. Değersizleştirirsin kendini sessizce. Ahmak ya da enayisinin silik grup üyesi vasfınla.
Yalnızlık vardiya usulü çalışır. Nöbetin bittiğinde insanlar değerlenmiştir, sağlık kıymetlenmiştir.
Yalnızlık bakmayın öyle insanı sevdirir göründüğüne, acımasızlaştırır insana karşı. Yalnızlığın tiryakiliği insan harcar. Zor beğenir olursun.
Bunların hepsini alt alta koyarsan yalnızlık hesabı düşer önüne: Yalnızlık kendini ve etrafı dinlemeyi öğretir herkese…

Hasan Ekmekçi