Pire Beyin Ölümü

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde. Develer tellal, pireler berber iken. Ben ninemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken. Bir pire ile bir bit arkadaş olmuşlar. Bir evde birlikte oturmuşlar. Kış gelmiş, kar yağmış. Bacayı kar tutmuş. Karı küremek gerekmiş. Pire demiş “Sen kürü”, bit demiş “Sen kürü.” Sonunda anlaşmışlar. Bit pilav pişirecek, pire kar kürüyecekmiş.
Bit pilavı pişirmiş. Kaşığı pilavın içine dikmiş. Pireyi çağırmış:
– Pire bey gel! Pire bey gel! demiş.
Pire gelmemiş. Bit dışarı çıkmış. Pireye bakmış. Pire kar kürürken bir çöpe dolaşmış, ölmüşmüş.
Bit, pirenin öldüğünü anlamış. Saçını başını yolmuş. Bit saçını başını yolarken karga gelmiş.
– Bit kardeş. Neden saçını başını yoluyorsun?” demiş. Bit:

– Pire beyim ölünce
Ben saçımı başımı yolunca
Sen kanadını kırmaz mısın?, demiş.
Karga:
– Kırarııım! demiş.
Karga kanadını kırmış. Kavağın başına çıkmış. Kavak:
– Karga neden kanadını kırdın? demiş. Karga:
– Pire beyim ölünce
Bit saçını başını yolunca
Ben kanadımı kırınca
Sen yapraklarını dökmez misin? demiş. Kavak:
– Dökeriiim! demiş.
Kavak yapraklarını dökmüş. Pınar, kavağı yapraksız görünce sormuş:
– Kavak neden yapraklarını döktün? demiş. Kavak:
– Pire beyim ölünce
Bit saçını başını yolunca
Kargan kanadını kırınca
Ben yapraklarımı dökünce
Sen suyunu kesmez misin? demiş. Pınar:
Keseriim! demiş.
Pınar suyunu kesmiş. Kızlar pınara su almaya gelmişler. Suyun akmadığını görmüşler. Pınara sormuşlar:
– Pınar suyunu neden kestin? demişler. Pınar:
– Pire beyim ölünce
Bit saçını başını yolunca
Karga kanadını dökünce
Ben suyumu kesince
Siz kovaları bırakıp kaçmaz mısınız? demiş. Kızlar:


– Kaçarıız! demişler.
Kızlar kovaları bırakmış, kaçmışlar. Kızların annesi çamaşır yıkıyormuş. Kızları eli boş görünce sormuş:
– Kızım kovaları ne yaptınız? demiş. Kızlar:
– Pire beyim ölünce
Bit saçını başını yolunca
Karga kanadını kırınca
Kavak yapraklarını dökünce
Pınar suyunu kesince
Biz kovaları bırakıp kaçınca
Sen entarini yırtmaz mısın? demişler. Kadın:
– Yırtarııım! demiş.
Kadın entarisini yırtmış. Evin erkek çocuğu tarladan gelmiş. Babasına yemek götürecekmiş. Annesini yırtık entariyle görünce sormuş:
– Ana entarini neden yırttın? demiş. Kadın:
– Pire beyim ölünce
Bit saçını başını yolunca
Karga kanadını kırınca
Kavak yapraklarını dökünce
Pınar suyunu kesince
Kızlar kovaları bırakıp kaçınca
Ben entarimi yırtınca
Sen yemekleri yere döküp gitmez misin? demiş. Çocuk:
– Gideriim! demiş.
Çocuk yemekleri yere dökmüş, gitmiş. Çocuk tarlaya gelmiş. Babası yemeği göremeyince sormuş:
– Oğlum yemeği neden getirmedin? demiş. Çocuk:


– Pire beyim ölünce
Bit saçını başını yolunca
Karga kanadını kırınca
Kavak yapraklarını dökünce
Pınar suyunu kesince
Kızlar kovaları bırakıp kaçınca
Anam entarisini yırtınca
Ben yemekleri yere döküp gelince
Sen karasabanı ırmağa atmaz mısın? demiş. Adam:
– Atarııım! demiş.
Adam karasabanı ırmağın en derin yerine atmış.
Pire beyin öldüğünü duyanlar işlerini güçlerini bırakmışlar. Akla gelmedik işler yapmışlar.