Öğretim Yöntemi Olarak Drama

Öğretim yöntemi olarak drama:
Drama, tiyatro ve drama tekniklerinden faydalanılarak bir grup çalışması içinde gerçekleştirilen bir etkinliktir. Bireyin yaratıcılık ve üretkenlik özelliklerini geliştirerek, estetik  bakış açıları kazandırmasını sağlar.  Dramada, yaparak yaşayarak öğrenme ile çocuğu ve çocuğun katılımını merkeze alma önemlidir. Çünkü drama etkinliği sırasında çocuklara bazı olayları, kavramları, durumları yaşayabilecekleri ortamlar sunulmaktadır. Drama çalışmaları sırasında canlandırılan farklı roller, oynanan farklı olaylar çocuklara gerçek yaşamda karşılaşılabilecek deneyimleri anlatır. Böylece çocuklar konuya daha yakından bakma fırsatını elde ederler (Bayram vd. 1999, Eğitmen 1999, Koç 1999).

Dramanın eğitimde önemli bir öğrenme yöntemi olarak kullanılması çocukların zihinsel gelişimini desteklemekte ve çocukların gerçeğe fantazi yoluyla bakmalarını sağlamaktadır. Drama çalışmalarında, çocuklara daha fazla bilgi vermek değil, bildiklerini kullanma becerisini artırmak temel amaçtır.

Eğitimdeki yeni yaklaşımlar, dramayı problem çözme sürecindeki aşamaları gerçekleştirdiği ve eleştirel düşünmeyi sağladığı için önemli görmektedir. Drama çocukların konularda geçen tüm kavram, olay ve durumları somut olarak öğrenmelerini sağlar. Çocukların konulara ilgisini çekerek öğrenmenin kalıcı olmasına yardımcı olur (San 1996, Şentürk 1996, Üstündağ 1996).

Öğretim yöntemleri arasında dramanın kapsamında olan rol oynama yönteminin özel bir değere sahip olduğu belirtilmektedir. Birey grup çalışması içinde bir yaşantıyı, bir olayı, bir fikri, kimi zaman da soyut bir kavramı ya da davranışı eski bilişsel örüntülerinden yararlanarak, gözlem, deneyim, duygu ve yaşantılarını gözden geçirerek “oyunsu” süreçlerde canlandırır. Böyle bir durumda çocuklar başka bir kimliğe bürünür, başkalarının nasıl hissettiğini, düşündüğünü ve davranışta bulunduğunu anlama imkanına sahip olur. Öğretimde önemli olan çocuğu edilgen bir durumdan etkin bir hale getirmektir. Çocuğu beden ve duyu organları ile birlikte harekete geçirebilmek ve konuları canlandırarak yaşanır duruma getirmek dramanın bir yöntem olarak bu süreçte ne kadar uygun olduğunun göstergesidir (Üstündağ 1996, Koç 1999).

Sanat eğitimi alanı olarak drama: Çeşitli ve değişik ilişkileri görebilme, yaşamı çok yönlü algılama, bir olgu ya da olayı değişik yönleri ile irdeleme, gözlem yapma ve ayrıntıları yakalama becerilerini geliştiren, bağımsız düşünebilme ve yetkinleşmeyi sağlayan drama; başta duyuların eğitimi olmak üzere birçok sanat dalına ilişkin etkinliği bünyesinde bulunduran ve “yaratıcılık ve estetik gelişimi sağlama” özelliği ile bir sanat eğitimi alanıdır. Sanat eğitimi her şeyden önce duyuların eğitimidir. Drama geniş anlamda görmeyi öğreten bir süreçtir. Görmenin buradaki anlamı düşünmeyle bütünleşmektir. Göz duyarlılığı gelişmiş, görmeyi öğrenmiş, gördüklerini düşünmeyle bütünleştirmiş olan kişi müzik dinlerken, öykü okurken, şiir dinlerken o sanat dalının iletisini görerek içeriğini daha iyi anlayacaktır. Bu süreçte drama kişilerin bu tür duyarlılıklarını artırıcı ortamlar oluşturmaktadır (Gönen ve Dalkılıç 1998, Aral vd. 2003).

Drama aynı zamanda işitme eğitiminde de kullanılmaktadır. İşitme eğitimi dinlediklerini öğrenmek şeklinde tanımlanabilir. Sözcük kullanmadan sadece sesle duyguları, düşünceleri ve olayları anlatmak bu sürecin önemli bir parçasıdır. Sanat düşünmeye ve hayala ait oluşuyla doğrudan doğruya özgürlüğün ve özgürleşmenin nesnelleştiği alandır. Sanat eğitimi bir haz alma eğitimidir. Ama aynı zamanda da bir bilgilendirme aracıdır. Dünyayı anlama ve anlamlandırma sürecinin bir parçasıdır (Üstündağ 1996, Bozdoğan 2003).

Kişisel-sosyal gelişim yöntemi olarak drama: Drama sürecinde gerçekleşen öğrenme ve sosyalleşmenin dışında, dramanın kişinin kendine güven ve saygısını geliştiren bir yönü vardır. Drama sürecinde kişiler aynı zamanda bir grubun üyesi olma, iletişim kurma ve problem çözme yetilerini de geliştirmektedirler. Uygulamalar sırasında edilgen yerine katılımcı olma, bağımlılık yerine bağımsız olma ve karar verebilme, demokratikleşme dramanın kazandırdığı diğer niteliklerdir (Bozdoğan 2003).