İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi

Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 10 Aralık 1948 yılında İnsan Hakları Evrensel Bildirisini kabul etmiştir.

Madde 1: Bütün insanlar, hakları ve onurları eşit ve özgür olarak doğarlar. Akıl ve vicdana sahiptirler ve birbirlerine kardeşlik duyguları ile davranmalıdırlar. Madde 2: Herkes ırk, renk, cins, din, siyasal veya inanç ya da toplumsal köken, servet, doğuş ya da herhangi başka bir durumdan dolayı ayrıma uğramadan, bu bildiride ilan olunan hak ve özgürlüklerden yararlanma hakkına sahiptir.

Madde 3: Yaşam, özgürlük ve kişisel güvenlik her insanın hakkıdır.

Madde 4: Hiç kimse kölelik ya da kulluk altında bulundurulamaz, kölelik ve köle ticareti her türlü biçimiyle yasaktır.

Madde 5: Hiç kimseye işkence ve zulüm uygulanamaz, insanlık dışı ya da, onur kırıcı biçimde davranılmaz, ceza verilmez.

Madde 6: Herkes, nerede olursa olsun hukuki kişiliğinin tanınması hakkına sahiptir.

Madde 7: Yasalar önünde herkes eşittir ve yasaların koruyuculuğundan eşit olarak faydalanma hakkına sahiptir. Bütün insanların bu bildiriye aykırı her türlü ayrımcı uygulamaya ve böyle bir ayırımı özendirici her türlü kışkırtmaya karşı eşit korunma hakkına vardır.

Madde 8: Her insanın kendisine yasalarla tanınan temel haklara aykırı uygulamalar karşısında, hak ve hukukunun fiilen korunması için, bu işle görevli ulusal mahkemelere başvurma hakkı vardır.

Madde 9: Hiç kimse keyfi olarak yakalanamaz, alıkonulamaz veya sürgün edilemez.

Madde 10: Herkes haklarının, sorumluluklarının ya da kendisine yöneltilen, cezayı gerektirir herhangi bir suçlamanın açıklığa kavuşturulmasında, davasının bağımsız ve tarafsız bir mahkeme önünde hakkaniyetle ve açık olarak görülmesi hakkına sahiptir.

Madde 11: 1. Bir suç işlemekten sanık her insan, savunması için kendisine gerekli bütün koşulların sağlanmış bulunduğu açık bir yargılama ile yasalar uyarınca suçlu olduğu kanıtlanmadıkça suçsuz sayılır. 2. Hiç kimse işlendikleri sırada ulusal ya da uluslararası hukuka göre suç oluşturmayan fiillerden veya ihmallerden ötürü mahküm edilemez. Bunun gibi, suçun işlendiği sırada uygulanan cezadan daha şiddetli bir cezaya çarptırılamaz.

Madde 12: Hiç kimsenin özel hayatına, ailesine, konutuna ya da haberleşme ve yazışmalarına keyfi olarak karışılamaz, şeref ve ününe sataşılamaz. Herkesin bu tür karışma ve sataşmalara karşı yasalarla korunma hakkı vardır.

Madde 13: 1. Herkesin herhangi bir devletin toprakları üzerinde serbestçe yolculuk etmek ve yerleşeceği yeri seçme hakkı vardır. 2. Her insanın, kendi ülkesi de içinde olmak üzere, herhangi bir ülkeyi terketmeye ve yeniden dönmeye hakkı vardır.

Madde 14: 1. Her insanın zulüm karşında, başka ülkelere sığınmaya ve bu ülkelerde sığınmacı işlemi görmeye hakkı vardır. 2. Bu hak, siyasal olmayan suçlar veya Birleşmiş Milletler ilke ve amaçlarına aykırı faaliyetlerden dolayı açılan kovuşturmaalr halinde ileri sürülemez.

Madde 15: 1. Her insanın, bir ülkenin vatandaşı olma hakkı vardır. 2. Hiç kimse keyfi olarak vatandaşlığından ya da vatandaşlığını değiştirmek hakkından yoksun bırakılmaz.

Madde 16: 1. Evlilik çağına varan her erkek ve kadın, ırk, vatandaşlık ya da din bakımından hiçbir sınırlama ile karşılaşmaksızın, evlenmek ve yuva kurmak hakkına sahiptir. Kadın ve erkek, evliliğin kuruluşu, devamı ve sona erdirilişinde eşit haklara sahiptirler. 2. Evlilik, ancak evlenecek kişilerin özgür ve kesin istekleri ile kurulabilir. 3. Aile, toplumun doğal temel unsurudur; toplum ve devlet tarafından korunmak hakkına sahiptir.

Madde 17: 1. Her insanın tek başına ya da başkaları ile birlikte mal mülk edinme hakkı vardır. 2. Hiç kimse keyfi olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılamaz.

Madde 18: Her insanın düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne hakkı vardır. Bu hak, din ya da inanç değiştirme özgürlüğünü, din ya da inancını tek başına ya da topluca, açık veya özel biçiminde öğretme, uygulama, ibadet ve ayinlerle açığa vurma özgürlüğünü de kapsar.

Madde 19: Her insanın, düşüncelerini özgürce açıklamaya hakkı vardır. Bu hak, düşüncelerinden ötürü rahatsız edilmemek, ülke sınırları söz konusu olmadan, bilgi ve düşünceleri her türlü araç ve yollarla aramak, elde etmek ve yaymak hakkını gerektirir.

Madde 20: 1. Her insan barışçıl amaçlarla toplanma ve dernek kurma ve bir derneğe katılma hakkına sahiptir. 2. Hiç kimse bir derneğe katılmaya zorlanamaz.

Madde 21: 1. Her insanın, doğrudan doğruya ya da serbestçe seçtiği temsilcileri aracılığı ile ülkesinin yönetimine katılma hakkı vardır. 2. Herkesin, ülkesinin kamu hizmetlerinden eşit olarak yararlanma hakkı vardır. 3. İktidarın gücünün tek kaynağı, halk iradesidir. Bu irade, genel ve eşit oy hakkına dayalı, belli aralıklarda tekrarlanan, gizli oylama ya da serbestliği sağlanacak benzer bir yöntemle yapılan dürüst seçimlerle ortaya konur.

Madde 22: Her insanın, toplumun bir üyesi olarak sosyal güvencesi şahsiyetinin serbestçe gelişmesi ve onuru için zorunlu olan, ekonomik, sosyal ve kültürel hakları vardır. Bireyler, her devletin kuruluşları ve kaynakları göz önüne alınarak ortaya konacak ulusal çabalar ve uluslararası işbirliği yoluyla bu haklarından yararlanırlar.

Madde 23: 1. Her insanın çalışmaya, mesleğini serbestçe seçmeye, adil ve elverişli çalışma şartlarına ve işsizliğe karşı korunmaya hakkı vardır. 2. Herkesin, hiçbir ayrım yapılmaksızın eşit iş karşılığında eşit ücrete hakkı vardır. 3. çalışma her insanın kendisine ve ailesine insan onuruna yakışır bir yaşam sağlayacak ve gerekirse diğer sosyal güvencelerle de tamamlanacak adil ve yeterli bir ücrete hakkı vardır. 4. Herkesin çıkarlarının korunması amacıyla sendikalr kurmaya ve bunlara katılmaya hakkı vardır.

Madde 24: Her insanın dinlenmeye, eğlenmeye, özellikle çalışma süresini akla uygun sınırlar içinde tutmaya ve belli aralıklarla ücreti tatillere hakkı vardır.

Madde 25 1. Her insanın yiyecek, giyecek, konut, sağlık hizmetleri ve gerekli toplumsal hizmetler de içinde olmak üzere kendisinin ve ailesinin sağlık ve refahını sağlayacak uygun bir yaşam düzeyine hakkı vardır. Işsizlik, hastalık, sakatlık, dulluk, ihtiyarlık ya da geçim olanaklarından iradesi dışında yoksun kaldığı diğer hallerde sosyal güvence hakkına sahiptir. 2. Anneler ve çocuklar, öncelikle özen ve yardım görme hakkına sahiptirler. Bütün çocuklar, evlilik içinde ya da dışında doğsunlar aynı toplumsal güvenceden yaralanırlar.

Madde 26: 1. Her insanın eğitim görme hakkı vardır. Eğitim parasızdır. Hiç olmazsa ilk ve temel eğitim evresinde böyle olmalıdır. Ilköğretim zorunludur. Teknik ve mesleki eğitimden herkes yararlanabilmelidir. Yükseköğretim hrkese, yeteneklerinin ve baaşrılarının elverdiği ölçüde tam bir eşitlikle açık olmalıdır. 2. Eğitim, insan şahsiyetinin tam gelişmesini amaçlamalıdır. Bütün uluslar, ırk ve dinler arasında anlayışı, hoşgörü ve dostluğu özendirmeli ve Birleşmiş Milletlerin barışın korunması yolundaki çalışmalrını geliştirmelidir. 3. Ana ve babalar, çocuklarına verilecek eğitimin türünü seçme hakkına sahiptirler.

Madde 27: 1. Her insanın, toplumun kültürel yaşamına serbestçe katılmaya, güzel sanatlardan zevk almaya, bilimsel ilerlemeden ve bunun nimetlerinden pay almaya hakkı vardır. 2. Her insanın, sahibi bulunduğu her türlü bilimsel, edebi ve sanatsal yapıttan doğan manevi ve maddi çıkarlarının korunması hakkı vardır.

Madde 28: Her insanın, işbu bildiride açıklanan hak ve özgürlüklerin tam anlamıyla uygulanmasını sağlayacak bir toplumsal ve uluslararası düzene hakkı vardır.

Madde 29: 1. Her insanın şahsiyetinin serbest ve tam gelişmesinin ancak içinde yaşaması ile mümkün olduğu topluma karşı ödevleri vardır. 2. Her insan, haklarını ve özgürlüklerinden yararlanırken sadece, başkalarının da hak ve özgürlüklerinin tanınması ve korunması amacıyla; ahlak, kamu düzeni ve genel refahın, demokratik bir toplum yapısındaki haklı gereklerini karşılamak için, ancak yasanın koyduğu kısıtlamara tabidir. 3. Bu hak ve özgürlükler hiçbir suretle Birleşmiş Milletlerin amaç ve ilkelerine aykırı olarak kullanılamaz.

Madde 30: Bu bildirinin hiçbir hükmü, içinde ilan edilen hak ve özgürlüklerin, bir devlet, zümre ya da kişi tarafından yok edilmesini savunmaya veya bunu fiilen gerçekleştirmeye hak verdirir biçimde yorumlanamaz.