İki sene önce biz bir iftiraya uğradı

-Gerekirse yalvarırım ama ailemi ayırmaya hiç niyetim yok…
Eşimle birbirimize sarılıp ağladık, çocuklar da bizi görünce ağlamaya başladılar. Koro sırasında ne kadar ağladım bilmiyorum…
Eşim ve ben bütün gece dua ettik, ağladık ve Tanrı’dan geçimimizin kapısını açmasını istedik.
Ertesi gün televizyon açıldı. TRT belgeselinin bir kısmı dikkatimizi çekti. Şehir hayatından bunalan aileler köylere yerleşerek burada sebze ekiyor, hayvan yetiştiriyor. Bu dikkatimizi çekti. Ciddiyetle izledik. Belgesel bittiğinde eşimle birbirimizin gözlerinin içine bakıp gülümsedik.
-Sen de aynısını mı düşünüyorsun? dedi ki…
– Evet dedim. Eşimin dedesinin köyde terk edilmiş bir evi vardı. Terk edilmiş ve bakımsız, köyden uzakta, bağ ve bahçelerin ortasında, bakımsızlıktan adeta harap olmuş kil ev. O güzel köyde artık birkaç yaşlı dışında kimse yaşamıyor. Senede bir iki kere piknik yapardık, o kadar… Evi, bahçeyi temizlerdik. Büyükbabamın sepetindeki motor, bazı küçük onarımlar dışında gayet iyi çalışıyordu. Bahçemi temizledim, yol kenarına atılan soğanları, patatesleri ucuza alıp bahçeme ektim. İlk başta evimizde elektrik bile yoktu. Bir mum yaktık ve bir şeyler pişirmek için fırını açtık. Kocam, yiyecek bulmak için aylarca dağlarda yürüyüş yapan eski bir asker. Avlanır, balık tutar ve mantar toplardı. Elektrik, su, kira konusunda endişelenmenize gerek yok. Köydeki yaşam şehirdeki yaşamdan farklıdır; ot toplamaya gittiğinizde onu yiyecek olarak kullanırsınız. Şehirde her şey paradır. Daha önce hiç çiftçilik yapmamıştık, bu nedenle köy büyüklerine sorarak ve internetten araştırarak çok fazla deneyim kazandık. Tavuk alacak param yoktu, bu yüzden birkaç civciv alıp onları büyüttüm. İnek veya koyun yetiştirmeye gücüm yetmiyordu, bu yüzden iki çocuk aldım ve onları büyüttüm. Bahara kadar üşümesinler diye onları bebekler gibi yanımızda yatırdık… İlk kış çok zor geçti… Şimdi daha çok var. Tavuklarımız ve keçilerimiz var. Dolayısıyla yumurtalarımız ve sütümüz artık bedava. Paranın çoğunu inek için biriktirdim. En önemlisi başkalarının minnettarlığıyla yaşamıyoruz. Ailelerimiz ayrı değil. Ailelerimizle de barıştık. Evi, bahçeyi ve hayvanları görünce çok şaşırdılar. Bize gerçekten teşekkür ettiniz…
Her gün yeni gelir kaynakları buluyoruz. Mesela evimin önünde bir ağaç gördüm, diktim, suladım, meyve vermeye başladı. Büyük bir karadut ağacı vardı. Meyve olarak satmak yerine reçel yapıp satmayı düşündüm. Küçük bir kavanozda reçel yaptım. Sebzeleri salamura edip domatesleri ekledim. Fikrim işe yaradı ve iyi bir gelir elde ettim. Salamura üzüm yaprakları. Bozulmadığı için tüm yıl boyunca satılabilir. çok mutluyuz…
Hayatlarımızın alt üst olduğunu söylediğimizde, bazen işlerin alt tarafta üst kısımdan daha iyi olduğunu nereden biliyorduk? Eğer çözüm aramadan çekip gitseydik ailemiz parçalanacaktı.