Etkinlik Terapileri

Gün geçmiyor ki basın yayın organlarında yeni bir terapi haberi çıkmasın. Eğitimin tüm alanlarında karşımıza çıkan; “şu tür müzik hafızayı güçlendiriyor, şu tür spor otizmi bitiriyor, şunu yaptılar CP’ni yok ettiler vs vs” haberleri neyi ne kadar doğru aktardığı kesinliğe tabi olmayan bilgilerdir. Bu tür haberler ne kadar bilimsel, ne kadar denenmiş? Bu uygulamaların sahiplerine yeterince soru yöneltilmiş mi? Bu tür etkinlik terapilerinden çocuklarını yararlandırmayı düşünen aileye anımsatalım; aldığınız sonuçlar yaktığınız enerjinin çok ama çok altında olabilir. Düşünün, iyice araştırın ve eğitimden vazgeçmeyin. Örneğin özel eğitimde geçerliliği kabul gören çeşitli davranış sağalıtım tekniklerinden daha fazla yararlanmasını sağlayabilirsiniz… Bu işin çözümünü ayaklı-ayaksız gazetelerde aradığınız kadar akademik çevrelerde de arayınız?

Dünyada ve ülkemizde sık sık haberi yapılan etkinlik terapileri giderek çeşitlilikler sunmaktadır. Müzik terapisi, spor terapisi, at binme terapisi drama vb adları verilerek yaygınlaşan bir alan olmuştur. Öyle ki bu alan kendi içinde de branşlara ayrılarak isimlendirilmektedir. Bu isimlendirmelerin ve tanımlandırmaların ne kadar sistematik olduğu da ayrı konudur.

Genel kabul görmüş ve olumlu sonuçları tartışılmaz olan spor, müzik gibi terapi olarak da kullanılan etkinliklerin doğru uygulanması şarttır. Yeterli teknik döküman yanında deneyimli ve etkin uygulayıcıların bulunduğu merkezler oluşturulmalıdır. Bu merkezler donanımı yeterli kişiler tarafından denetlenmelidir.

Net dünyasının ülkeleri ve dillerini bu kadar yakınlaştırdığı bir dünyada böyle bir tehlike de var. Acaba çocuk rep eilgi duyduysa hamen “rep terapisi” adlı bir etkinliği ortaya sürmek etik mi? Hani bunun genelleştiğini gösterecek deneysel sonuçlar? Tartışmalar, makaleler, istatistiki sonuçlar ve ona bağlı grafikler?

Evet doğru tekniklerle ve olanaklarla ortaya bir başarı olarak çımış terapiler bile tek başına sağaltıcı değildir. En basitinden, farklı terapilerin farklı engel gruplarına da aynı dercede etkili olması mümkün değildir. hatta bazen aynı yelpaze içerisinde bulunan çocuklara da aynı terapiye çok uç tepkiler verdiği yaşanmış gerçeklerdir.

Doğru uygulandığında yararları tartışılmaz olan, müzik ve spor terapilerinin tek başına çözüm gibi gösterilmesi de başka bir ciddi sorundur. Engelli ailelerinin mucizeye açık, değişik bir söylemle de korunmasız kaldığı bu alanda yetkin ağızların yeterince taraf olmadığını düşünüyoruz. Bunlar akademik çevreler ve tıbbi kuruluşlardır..